Samen met nummer twee op de lijst, nieuwkomer Becir Ogric, die eerder raadslid voor de PvdA in Leidschendam was, gaat de Veenendaalse Kim Faber komend jaar als een van de jongste raadsleden van Nederland de verkiezingstijd in. Niet alleen als GroenLinks, maar als GroenLinks-PvdA. Ze kijkt met vertrouwen vooruit, zeker als er na de verkiezingen weer een open raadsakkoord ontstaat, zoals in Veenendaal nu het geval is. “Als je in een raad komt met een coalitie heb je minder kans als kleine partij om het verschil te maken. Maar de afgelopen jaren in Veenendaal ging dat dus anders. Doordat er geen automatische meerderheden waren was we voor ons meer mogelijk. Het evenementenbeleid is bijvoorbeeld opener en we konden meer sociale en duurzaamheidsvoorstellen indienen die niet bij voorbaat kansloos waren. We hebben mooie winsten kunnen halen voor bijvoorbeeld jongeren die bijverdienen in de bijstand, waar we samen optrokken met de Christenunie (CU). En op een van de voorstellen rond duurzaamheid vonden we een partner in de SGP. Dat is heel mooi.”
Samen met de leden van zowel GroenLinks als PvdA is intussen de gefuseerde lijst samengesteld. Faber is gekozen als gezamenlijke lijsttrekker. “Vier jaar geleden deden we al veel samen. Want we waren beiden klein en krachten bundelen voelde voor de fusie zelf al heel logisch. Op je eigen eiland is niet handig en dus kun je stellen dat er in Veenendaal eigenlijk al eerder een soort fusie hadden.”
'Even' studeren
Hoe kijkt Faber terug op deze periode? “Heftig!” zegt ze. “Voor GroenLinks was ik het enige raadslid. Je krijgt natuurlijk wel steun van de fractievolgers, maar in de raad moest ik alles weten en alles alleen doen. Van theater tot sociale zaken tot woningbouw, het gaat maar door. En intussen moest ik ook nog ‘even’ studeren.”
De drukte is een nadeel, maar voordeel is wat Faber betreft dat je heel snel veel mensen leert kennen en heel snel veel kennis opdoet. “Ik vind dat mooi, naast dat je snel zicht krijgt op wat er allemaal achter de schermen speelt.”
En dat is wat Faber betreft heel wat. “Gemeenteraadswerk is wat mij betreft het belangrijkste dat er is. De landelijke overheid is al jaren bezig met taken overhevelen naar de gemeente. Dat betekent dus dat de gemeente over steeds meer dingen gaat. Dat een raad goed functioneert en weet wat er in de gemeente speelt is dus voor ons als raadsleden cruciaal. Als inwoner van Veenendaal is naar de stembus gaan dus net zo belangrijk als gaan stemmen voor de Tweede Kamer. Mis als kiezer die kans dus niet!”
Terugkijkend is de Veense bijzonder tevreden met de gang van zaken rond de vluchtelingenopvang. “Waar in de ene gemeente demonstranten op de stoep staan en mensen links en recht te maken krijgen met bedreigingen, regelden we de zaak hier gewoon. Het kan dus best als je het goed organiseert. Verfrissend dat het hier wel normaal kan.”
Geen wantrouwen maar ondersteuning
Faber kijkt uit naar het nieuwe theater. Na een hoop gesteggel, wegstemmen, ombouwen en het plan dan toch aannemen, is er nu een ontwerper gekozen die aan de slag kan. “Veenendaal heeft te weinig cultuur en evenementen en daar moeten we echt wat mee. Dat wegstemmen van twee grote gratis evenementen, dat vorig jaar gebeurde tijdens een van de begrotingsbehandelingen, vind ik dan weer geen goede zet. Verder willen we ruimte om zondagen ook dingen te doen. Genoeg mensen in de stad vullen de zondag op een andere manier in en daar moet ruimte voor zijn. Dat geldt zeker voor jongeren. Want anders verhuizen ze ergens anders heen. Dan zijn we ze in Veenendaal dus kwijt.”
Nog meer in de komende jaren? “Eerst eens afstuderen in 2026!” roept ze. “En nadenken over wat ik daarna wil doen. Wat de raad betreft willen we voortbouwen op een paar successen uit de afgelopen jaren. Zo wil ik me inzetten voor betere service. Mensen met een zorgindicatie bijvoorbeeld, die nu bergen documenten moeten invullen en hun verhaal tien keer moeten vertellen. Daar kunnen we veel winst halen, bijvoorbeeld met een loket waar iemand meteen alles kan regelen. Want hoe het nu gaat is niet alleen vervelend voor mensen zelf, maar ook niet effectief voor de gemeente. Je moet goed nadenken over hoe je met inwoners omgaat.”
Geen wantrouwen, maar ondersteuning is dan ook het devies. Faber roept de fraudescorekaart voor mensen in de bijstand in herinnering die in 2022 uiteindelijk werd afgeschaft. “Dat mocht al sinds 2020 niet meer, maar Veenendaal deed het heel lang toch en beheerde ook dit soort documenten voor Rhenen en Renswoude. Dat kan dus niet. Je moet de kwetsbaarste inwoners niet zo onder druk zetten. Ik wil de komende jaren mijn uiterste best doen om hierin zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen.”
