Worstelend met tientallen dozen en ijzeren deadlines is het mogelijk dat ik iets gemist heb in het nieuws. Nu Marijke en ik hebben moeten besluiten tot verkoop van ons houten natuurhuisje, lijkt de tijd sneller te gaan. Hoewel het waarschijnlijker is dat er minder tijd overblijft om het nieuws tot ons te nemen omdat ons natuurhuisje zoveel spullen bevat dat elke vrije minuut in het teken staat van dingen doornemen, dumpen, in dozen proppen en opslaan in een inderhaast gehuurde bergruimte te Renswoude.
Met onze oude auto volgestouwd verlieten we de bebouwde kom van Renswoude. We reden achter een autootje met een snelheidsbeperkend bordje met ’45 km’ achterop op een weg waar je tachtig mag. In mijn achteruitkijkspiegel naderde een snelle zwarte Seat die vond dat ik haast moest maken met inhalen. Maar die provinciale weg is druk bereden voorzien van tegenliggers. Bovendien bevonden we ons op een stuk weg waarlangs een verkeersbord staat met een zwarte auto geflankeerd door een rode auto. Verboden in te halen dus. Of niet? Bij een volgend bord lees ik: inhalen tractoren en brommobielen toegestaan. Ik was in verwarring. Sinds wanneer mag een brommobiel die gebouwd is om niet harder te mogen dan 45 km per uur op een 80-kilometerweg?
Bij De Klomp reden we weer achter een andere brommobiel. Ik had nu wat meer tijd omdat er geen scheurijzer achter mijn bumper kleefde. In de brommobiel zaten geen bejaarden, noch invaliden, maar twee hossende jongens die met veel plezier hun autootje reden naar de vrijdagavond van Ede centrum. Hun plezier bleek overduidelijk door een licht slingeren tussen en over de markeringen van onze weghelft.
Ik zal iets gemist hebben, maar brommobielen zijn kennelijk een verdienmodel geworden voor jolige jongeren in de regio.
Sowieso zullen lieden die van sportief rijden houden opgelucht zijn dat onze gemeente heeft besloten om de maximale snelheid op 80 km wegen niet te willen verlagen. Wel jammer dat ze niet af en toe meelopen met hulpverleners die maandelijks zo’n sportieve rijder of een van diens slachtoffers uit een auto moeten zagen.
In de aanloop tot afgelopen Koningsdag meer verwarrend nieuws. In een flard op de radio ving ik de enthousiaste stem van onze koning op. Hij zei dat we ons tot op de tanden moesten bewapenen omdat we niet moesten denken dat we zomaar in vrijheid konden doorleven. Vreemd, wat heb ik nu weer gemist. Onze koning die we op Koningsdag gehuld in een oranje sjaal toch bezig zien met wc potten en tompoucen speelt voor Churchill? Gaan Willem Alexander en Maxima nou wapenbeurzen af om tanks in te kopen? Hebben we aan Rutte en Trump niet genoeg? En zo vrij was ons landje de laatste tijd toch ook weer niet met bedreigingen, aanslagen, woningexplosies, eerwraken en andere onveiligheden.
Het zijn warrige tijden. Of zijn wijzelf een beetje in de war?
