De schrijver van het meest recente bezwaar, een oud-notaris die al sinds 1992 in de buurt van het bosje woont, is een van de velen die de afgelopen maanden bezwaren aantekent tegen de voorgenomen kap van grote delen van het bosje. Het moet behouden blijven ondanks dat een initiatiefnemer/eigenaar een verzoek bij de gemeente heeft liggen om het ‘Bosje Kerkewijk’ te bebouwen. De schrijver noemt het “vernietiging van het laatste grote boomkronenbestand in onze gemeente”. En veel omwonenden zijn dat met hem eens.
Sinds vorig jaar kreeg de gemeente al meerdere bezwaren. Een aantal omwonenden sprak begin dit jaar ook in bij een commissievergadering van de gemeente. Ze werden gesteund door het CDA, de SP en GroenLinks die raadsvragen hadden gesteld over de kwestie. Het bosje bestaat overigens al sinds ongeveer 1850.
Sinds de plannen duidelijk zijn is er onrust in de buurt. Niet alleen omwonenden, maar ook mensen van verder weg hebben bezwaren tegen de plannen. De gemeente staat intussen op het standpunt dat als de eigenaar niet voldoet aan de zorgplicht en de natuur en aanwezige fauna schaadt, je bij de provincie Utrecht moet zijn. Er ligt bij de provincie daarom intussen een handhavingsverzoek.
Wetten en regels gebruiken
De oud-notaris denkt dat je jurisprudentie kunt gebruiken om het bosje te behouden. Want het probleem is nu dat in de Omgevingswet die in januari dit jaar inging het fenomeen bos niet goed omschreven wordt. En door ingang van de nieuwe wet zijn alle door de gemeente eerder vastgestelde bestemmingsplannen vervallen. Tot die datum was ‘Bosje Kerkewijk’ een houtopstand met publiekrechtelijke bestemming. Bos dus met een houtopstand met bijzonder karakter.
De briefschrijver vond dat in de opvolger van de oude Boswet, de Wet Natuurbescherming, een houtopstand wordt beschreven als ‘een zelfstandige eenheid van bomen, boomvormers, hakhout, struiken of griend van tenminste 10 are.’ In de Omgevingswet staat daar niets meer over. De oppervlaktenorm werd verlaten en niet meer genoemd. Maar volgens de briefschrijver blijkt uit de jurisprudentie op de Boswet en de Wet Natuurbescherming dat rechters ook een houtopstand als beschermde houtopstand kwalificeren zodra het kronendak ervan groter is dan 10 are. De invoering van de Omgevingswet doet aan die rechterlijke uitspraken niets af, want de oppervlakte van ‘het bosje’ blijkt meer dan 10 are te zijn. De gemeente moet als je die uitspraken beziet dus zorgen dat het ‘Bosje Kerkwijk’ blijft staan. “Ondanks dat de kadastrale oppervlakte nu minder is dan 10 are, is mijn vaststelling dat op basis van de grootte van het kronendak het ‘Bosje Kerkewijk’ te kwalificeren is als een beschermde houtopstand, ook al bevindt het zich binnen de huidige komgrens.”
Verkocht
Probleem is intussen wel dat de grond waarop het bosje staat al in 1994 is verkocht. Voor een habbekrats, zo stelt de oud-notaris. Het bosje was toen zeker groter dan tien are en intussen staat er een landhuis op Kerkewijk 261. Maar dat ontslaat de gemeente volgens de schrijver niet van de zorgplicht. De koper is intussen van plan ongeveer vijftig procent van de huidige houtopstand te kappen, dus grofweg 5000 vierkante meter. De eigenaar heeft volgens omwonenden intussen veel bomen zo kort gesnoeid dat ze flinke schade hebben. Dit terwijl in de verkoopakte duidelijk staat dat de eigenaar verplicht is het groen in stand te houden en dit moet doen volgens een onderhoudsplan van de gemeente.
Het idee van de briefschrijver is dan ook dat de gemeente de “huidige eigenaar van zijn onderhoudsplicht en last wil bevrijden door een retouroverdracht mogelijk te maken. Immers, daarmee bevrijdt het de eigenaar van zijn verplichting tot onderhoud en herbeplantingsplicht van de onlangs zonder toestemming gerooide bomen.”
Intussen rijst er nog een probleem. Het Kadaster kan geen tekeningen van het bosje vinden bij de leveringsakte van 1994, hoewel het bos dus al meer dan anderhalve eeuw op die plek staat. Daardoor is het voor een buitenstaander niet te achterhalen om welke percelen het nu precies gaat en wat dus wel en niet bij het bosje hoort. Daarvoor zullen de gemeente-archieven uitkomst moeten bieden.
Wat de gemeente met de brieven en de eerdere bezwaren gaat doen is nog niet bekend. In elk geval is er nog geen besluit genomen en ook het handhavingsverzoek bij de provincie Utrecht is nog in behandeling.
