Veiligheidsregio VGGM stelde eerder al in het beleidsplan 2026: “De risico’s van natuurbranden, stormschade en gezondheidseffecten door langdurige hitte nemen sneller toe dan de verandering in het klimaat.”
Na de recente natuurbrand aan de Koeweg kwamen bij Mens en Milieu Ede vragen van bewoners binnen die zich zorgen maken over de brandveiligheid van hun woonwijk, vanwege de aanwezigheid van droog kreupelhout in het Edese bos. Het gaat vooral om het stuk bos tussen de heide aan de Koeweg en de bebouwde kom van Ede, ten zuiden van de N224.
De recente brand aan de Koeweg toont volgens de partij aan dat de gevolgen van de klimaatcrisis nu al tot grote problemen leidt. “Is het daarom niet te laat om pas in 2026 beleidsdoelstellingen te formuleren? Welke concrete maatregelen worden er dit jaar en volgend jaar al genomen om nieuwe, grote natuurbranden te voorkomen?”
Brandrisico verkleinen met open stroken
Assistent-professor dr. ir. Cathelijne Stoof van Wageningen University, deskundige op het gebied van natuurbrandbeheersing, schreef in 2020: “Hoe snel een brand zich door het landschap verspreidt, wordt voor een groot deel bepaald door hoe dat landschap is ingericht. Het meenemen van natuurbrandrisico in ruimtelijke inrichting kan dus bijdragen aan het vertragen en klein houden van branden. Brand begint altijd op de grond, en zal op de grond blijven tenzij de vlammen via een ‘ladder’ van struiken en laaghangende takken naar de toppen van de bomen kunnen klimmen. Dit kroonvuur is niet te stoppen. Om branden beheersbaar te houden, helpt het daarom om op strategische plekken ondergroei in het bos te verwijderen.”
MME vraagt zich af of het college weet heeft van de aanwezigheid van veel kreupelhout in het gebied en vraagt zich af of het college aanleiding ziet om ondergroei en dor hout in het Edese Bos en op andere gevaarlijke locaties op korte termijn te verwijderen. De partij doelt daarmee vooral op het pleidooi van Stoof om van open stroken in het bos te maken. Niet alle kreupelhout hoeft dus weg.
De partij ziet graag dat de gemeente op de lange termijn in de eigen gemeentelijke bossen streeft naar een zo natuurlijk mogelijk bos, met veel (inheemse) loofbomen, dat tegelijkertijd zo brandveilig mogelijk is.
