Elinde kan lastig haar draai vinden thuis. Vooral in de weekenden gaat het moeilijk. Het gezin kan geen uitstapjes maken, omdat Elinde te snel overprikkeld raakt. Daarom vragen ze in 2018 bij de gemeente om hulp. Zo komen ze terecht bij zorgboerderij United Souls in Wekerom, waar Elinde zes jaar lang ieder weekend logeert.
Moeders Indra Roesink uit Leusden en Daniela Titocci uit Ede melden zich begin dit jaar bij Omroep Brabant. Ze vertellen heftige verhalen over een zorgboerderij in Wekerom, waarna contact wordt gezocht met Omroep Gelderland. Hun kinderen, Elinde (14), Imani (13) en Senna (11) zouden fysiek zijn aangepakt, slecht te eten krijgen en zonder hun toestemming naar duiveluitdrijvingen zijn meegenomen.
In het begin was het goed
De keuze voor de boerderij is in 2018 snel gemaakt. De plek is prachtig, gelegen midden in natuurgebied het Wekeromse Zand. De boerderij biedt zorg voor kinderen met bijvoorbeeld ADHD, autisme of een verstandelijke beperking. De boerderij werkt met dieren om ‘inzicht in ons gedrag en gevoelens’ te krijgen. Ze werken vanuit ‘een christelijke levensovertuiging met respect voor iedereen’, staat destijds op de website.
Ik was bang de duivel voor altijd in mij bleef
Dat is voor Indra geen probleem. Ze komt zelf uit een katholiek gezin en vindt het prima als Elinde moet bidden voor het eten of af en toe meegaat naar een kerkdienst op zondag.
Elinde, die gek is op paarden, ziet het ook helemaal zitten. En het begint goed. Ze bouwt hutten en maakt mooie wandelingen met de paarden. Maar de sfeer slaat om. Elinde komt steeds vaker thuis met gekke verhalen. Zo vertelt Indra dat Elinde eens aan haar vroeg: “Mama, homoseksualiteit is toch een ziekte?” Indra belt de eigenaresse op en zegt dat zij en haar man daar niet zo over nadenken. Ze vraagt of de eigenaresse dit in het vervolg niet meer wil zeggen.
De tekening
Begin 2024, wanneer Indra een tekening van Elinde krijgt doorgestuurd, beginnen de eerste vermoedens dat er iets raars aan de hand is. Op de tekening is een bloem te zien, met daaromheen teksten als ‘God is bij mij’’, ‘God is Liefde’ en ‘Jezus leeft in mij’. Indra schrikt: “Ik dacht: dit heeft helemaal niks te maken met wie Elinde is. Toen Elinde die dag thuiskwam en ik vroeg of ze nog meer van dit soort activiteiten deden, is het balletje gaan rollen.”
De groente was over de datum en de melk was bedorven. Als ik iets niet wilde, werd ik hard geknepen
Indra besluit Elinde per direct van de zorgboerderij af te halen. Wanneer Elinde weet dat ze niet meer naar de boerderij terug hoeft, vertelt ze steeds meer. Over hoe hard ze moesten werken, over het beddengoed dat vol zat met menstruatievlekken en nooit gewassen werd en over het slechte eten. “De groente was over de datum en de melk was bedorven. Ik zei weleens dat ik iets niet wilde, maar dan werd ik hard geknepen. Ik kwam thuis met buikpijn, hoofdpijn en blauwe plekken,” vertelt Elinde.
De broertjes
Naast Elinde gaan er nog twee jongetjes, de broertjes Senna (11) en Imani (13), naar de zorgboerderij. Zij wonen samen met hun ouders in Ede. Senna en Imani logeren daar ook in het weekend, maar dan om de twee weken. Ook de broers gaan met steeds meer tegenzin naar de boerderij. Moeder Daniela zoekt daar in eerste instantie nog niks achter. Kinderen van die leeftijd zullen wel liever op de bank achter een iPad zitten dan een weekend buiten zijn, denkt ze.
Maar als de broers thuiskomen en ineens in een gekke taal beginnen te praten, grijpt ook Daniela in. Senna en Imani vertellen aan haar dat dit ’tongentaal’ is. Een reeks van onbegrijpelijke klanken die vooral in de pinksterbeweging voorkomt. Mensen zouden via deze klanktaal direct kunnen communiceren met God. De broers vinden het doodnormaal.
Beschermen tegen de duivel
De kinderen vertellen dat de activiteiten die ze op de zorgboerderij moeten doen, steeds vaker met het geloof te maken hebben. Ze moeten een denkbeeldig harnas aan om zich te beschermen tegen de duivel. Daarna moeten ze christelijke teksten opdreunen, net zolang tot ze het goed hebben.
Mijn begeleider lag ook onder een kleedje te trillen en te huilen
En dan aan het werk. Harken, de stallen uitmesten, onkruid wieden en de paarden borstelen. Elk weekend opnieuw. Ook vertellen de kinderen dat ze een keer Donald Ducks en Penny’s moesten verbranden, omdat deze ‘demonisch’ zouden zijn.
Duiveluitdrijvingen
De eigenaresse van de zorgboerderij stort zich steeds meer op het geloof. Zo neemt ze de kinderen mee naar diensten van onder anderen gebedsgenezer Tom de Wal, de man achter Frontrunners Ministries. Een religieuze organisatie die door het hele land genezings- en bevrijdingsdiensten organiseert. De ouders weten van niks.
Bij deze diensten zijn de kinderen getuige van duiveluitdrijvingen. Hier ‘bevrijdt’ Tom de Wal mensen van hun demonen. Sommige mensen vallen op de grond of beginnen te trillen en huilen. “Er werd heel hard geschreeuwd”, vertelt Elinde. “Mijn begeleider lag ook onder een kleedje te trillen en te huilen. En dan ben je een begeleider voor ons, wij stonden er gewoon bij en moesten wachten. Ik werd daar boos van. Het duurde echt lang voordat ze weer op stond.”
Aan Elinde en Imani wordt verteld dat autisme iets demonisch is wat genezen kan worden, als ze zich laten dopen. “Er is mij verteld dat ik er vanaf kon komen. Uiteindelijk kon het niet, dus ik ben heel erg boos. Ik was bang dat de duivel voor altijd in mij bleef”, vertelt Elinde.
Dat de kinderen al die tijd niks hebben verteld, komt omdat de eigenaresse ze bang maakte. Elinde zegt: “De begeleiders zeiden dat ik mijn mond moest houden, of dat mijn ouders het allemaal al wisten. Als ik het thuis zou vertellen, dan zou mijn moeder weer vragen stellen aan de zorgboerderij en dan kreeg ik dat weer te horen op de zorgboerderij. Daarom zei ik niks.”
Fysiek geweld
Wat de ouders ook niet weten is dat de kinderen fysiek stevig aangepakt worden. Als ze niet luisteren worden ze geknepen of geslagen. Imani vertelt over een avond op het zomerkamp: “Ik was met mijn broertje aan het kletsen in de tent, maar dat mocht eigenlijk niet. Toen ben ik uit de tent getrokken, twee keer op mijn kont geslagen en in een andere tent gestopt. Die tent werd gebruikt als een soort badkamer, waar mensen ook naar de wc gingen. Dat stonk heel erg.”
Een moeder die graag anoniem wil blijven, vertelt dat ook haar dochter nare ervaringen heeft meegemaakt bij de zorgboerderij. “Mijn dochter heeft autisme en heeft moeite met eten. Als ergens stukjes in zitten dan hoeft ze het niet en gaat ze kokhalzen. Bij de zorgboerderij moest ze altijd alles opeten. Als ze dat niet wilde, gingen ze naast haar zitten en dan pakte ze de vork en stopte ze het zo bij haar in haar mond. Ze heeft hierdoor nu nog meer eetproblemen.”
Meer problemen dan voorheen
Ook Elinde kampt nu met meer angsten dan voordat ze naar de zorgboerderij ging. Ze is bang dat de eigenaresse voor de deur staat om haar mee te nemen naar de boerderij. Moeder Indra voelt zich bedrogen. “Wij hebben te goeder trouw onze kinderen naar de zorgboerderij gebracht. Al die kinderen die daar komen zijn kwetsbaar. Daar is verschrikkelijk misbruik van gemaakt.”
Ook Daniela, de moeder van Imani en Senna, is woest. “Als ik wist dat mijn kinderen werden blootgesteld aan duiveluitdrijvingen en gebedsgenezing, dan had ik daar nooit mee ingestemd. Mijn kinderen zijn een paar jaar flink misbruikt, gemanipuleerd en onder druk gezet. Dat doet heel veel pijn, ik huil echt van binnen.”
Bekijk hier het persoonlijke verhaal van Indra, Daniela en hun kinderen:
Verantwoording en wederhoor
Omroep Gelderland sprak meerdere ouders waarvan de kinderen naar de zorgboerderij in Wekerom gingen. Zij vertelden los van elkaar hetzelfde verhaal. Daarnaast is Elinde te zien op beelden van de kerkdiensten. Ook bestaan er meerdere foto’s en geluidsopnames, ingezien door Omroep Gelderland, die bijdragen aan de geloofwaardigheid van het verhaal.
De eigenaresse van Zorgboerderij United Souls laat weten in een schriftelijke reactie dat zij nooit kinderen heeft meegenomen naar genezings- en bevrijdingsdiensten. Ook zegt ze dat er nooit tegen de kinderen is verteld dat zij zouden genezen van hun beperking of stoornis. Ze weet wel van een voorval waarbij iemand een fysieke reactie kreeg op het gebed: “We hebben dat ook van de kinderen begrepen en hen weggeleid van die omstandigheid en zijn naar huis gegaan.”
Wat betreft de slechte verzorging laten ze weten dat ze zich niet in het geschetst beeld herkennen. Op de andere beschuldigingen van de ouders wilde de eigenaresse niet reageren. De vrouw zegt de situatie te betreuren. “We staan open voor gesprekken met de ouders van de kinderen om op een andere wijze tot afronding te komen.”
Coöperatie Boer en Zorg laat in een reactie weten dat ze erg geschrokken zijn van de meldingen en signalen die bij hun zijn binnengekomen. “Gezien de aard van de klachten en signalen hebben we besloten om, lopende het onderzoek, uit voorzorg geen nieuwe deelnemers via ons bij United Souls te plaatsen. De kwaliteit en veiligheid van zorg voor deelnemers (cliënten) staat altijd voorop.” Op de zorgboerderij verblijven er via de Coöperatie en Boer en Zorg momenteel geen kinderen meer.
Tom de Wal reageerde namens Frontrunners Ministries. Hij zegt de eigenaresse van de zorgboerderij niet te kennen. Daarnaast adviseert hij aan ouders om geen jonge kinderen mee te nemen naar bevrijdingsdiensten.
Het Instituut voor Agrarisch Recht – dat onderzoek doet naar de klachten – wil niet reageren voordat hun onderzoek is afgerond.
De naam van de anonieme moeder is bekend bij de redactie.
We maakten dit verhaal in samenwerking met Omroep Brabant, die een podcastserie over Tom de Wal en de organisatie Frontrunners maakt. In deze serie duiken journalisten van Omroep Brabant in de wereld van de religieuze organisatie Frontrunners Ministries, die wordt geleid door Tom de Wal uit Werkendam. Luister hier hun nieuwe aflevering.
Omroep Gelderland heeft een onderzoeksredactie die misstanden aan het licht brengt. Ken je zo’n verhaal en wil je dat dat wordt aangekaart? Lees dan hier hoe je contact met ons kan opnemen.
Meer over
