Dat gebeurt tijdens World Domino Collective (WDC) 2024, het nog enige overgebleven domino-evenement in Europa. Het thema van dit jaar is: Colors. Dat betekent een kleurrijke wereld en prachtige landschappen, allemaal uitgebeeld in levendige subthema’s met elk hun eigen kleur als leidraad. Dat wordt volgens Wim van Otterdijk een heel spektakel met niet alleen mooie kleuren maar ook bijzondere installaties. Maar vandaag gaan we eerst uitladen en alles sorteren.”
De stenenleggers beginnen achterin de sportzaal en werken voorzichtig naar voren. “Hoe meer stenen je legt, hoe voorzichtiger je moet werken”, vertelt Wim. “Vorig jaar hadden we rond de 750.000 stenen, nu dus rond de 900.000 en volgend jaar gaan we door een miljoen op de vijftiende editie van het evenement.”
Hele jaar bezig
Maar, eerst eens kijken hoe deze editie gaat, stelt Wim, want zoveel stenen zetten is hele opgave. “We zijn er eigenlijk het hele jaar mee bezig. Vrijwilligers zoeken alles eerst goed uit en maken een gedetailleerd plan. We weten nu dus precies welke steen waar moet. Alles wordt precies berekend en ontworpen.”
De ploeg vrijwilligers die vanaf vandaag start is haast twee weken in touw om alles goed neer te zetten. Veel van hen slapen in de kleedkamers van de gymzaal. De zaal waar de stenen staan is goed afgesloten zodat ze zo goed mogelijk blijven staan. “Maar zelfs een vlieg kan roet in het eten gooien”, lacht Wim. “Het gebeurt soms dat we ’s morgens in de zaal komen en dat er stenen om liggen. Maar we hebben soms ook last van wat we ‘slappe stenen’ noemen. Die zijn natuurlijk prima als ze moeten vallen, maar je wilt ook dat je werk blijft staan tot het zover is. We bouwen de hoge en vlagevaarlijke werken eerst en bouwen de rest er omheen.”
Kan er nog een bouwer bij?
Vooral tegen het einde, als de hal bijna helemaal is volgebouwd, is dat lastig. Het bouwschema is gericht op: kan er nog een bouwer bij. “We bouwen met 25 mensen en dat wordt op het laatst steeds lastiger”, vertelt Wim. “Want elke bouwer moet ook een bak stenen meenemen. Voordat je mag gaan bouwen moet je dan ook eerst workshops volgen en oefenen.”
Op 23 augustus komt het publiek kijken om de stenen te zien vallen. En dat is in een kwartiertje gebeurd. “Ze komen gelukkig binnen via een aparte ingang, want anders gaan de stenen voortijdig om”, grinnikt Wim. “We maken ook een mooie registratie, zodat we niet alleen kunnen nagenieten, maar ook leren voor de toekomst.”
De dominobouwers zitten al voor het zesde jaar in Veenendaal. Volgens Wim is de ploeg erg blij met de locatie. “We mogen elke avond eten in het restaurant en slapen in de kleedkamers. Dat is vooral fijn voor de buitenlandse bouwers en trouwens voor iedereen die van verder weg komt. De jongste stenenlegger is 16 en de oudste is 47. En daar omheen staat weer een ploeg mensen die zorgt voor andere zaken als de logistiek. Daar helpt bijvoorbeeld mijn vader mee.”
Als de stenen zijn gevallen en het publiek vertrokken wacht nog een flinke taak: opruimen. En ook dat kost een dag. Maar dat vindt eigenlijk niemand erg. “Veel stenen zijn gesponsord of gedoneerd en we bergen alles netjes weer op voor de volgende editie. Eenmaal thuis gaan we eerst leren van deze editie en dan beginnen we meteen met de eerste planning voor volgend jaar. Dan gaan we op naar de miljoen!”
