Het idee voor een wijkcentrum ontstond al in 2008. “Eigenlijk was het plan dat er een brug zou komen over de rijksweg, met appartementen en een wijkcentrum precies tussen Veldhuizen en Kernhem,” vertelt beheerder René Hendriksen. “Maar daar was geen geld voor.” Pas in 2015 kreeg Het Kernhuis zijn huidige plek. Sindsdien is het uitgegroeid tot een ontmoetingsplek voor jong en oud, en voor alle culturen die de wijk rijk is.
Wat Het Kernhuis bijzonder maakt, is dat de activiteiten niet van bovenaf worden bedacht, maar juist uit de wijk zelf komen. Vrijwilliger Ingrid Schut legt uit: “Als een bewoner binnenloopt met een idee , of het nou een schilderclub, een knutselmiddag of een moeders-voor-moedersinloop is, dan kijken we samen hoe we dat kunnen realiseren. Het groeit hier vanuit de buurt zelf.” Zo ontstond er onlangs zelfs een inloopmiddag voor doven, met tolk, iets dat niemand van tevoren had verwacht.
De veelzijdigheid van het aanbod is dan ook groot. Van peuterochtenden en danslessen tot sjoelclubs, fotoclub, computercursussen en koffieochtenden. Jongeren vinden er hun plek tijdens speciale activiteiten zoals de jongerenavonden, die onlangs het jachtseizoen met de handhaving organiseerde. Ouderen schuiven aan bij klaverjasavonden of een workshop cybercriminaliteit-herkenning. “Het mooie is dat generaties elkaar hier ook echt ontmoeten. Tijdens de pilates-les voor ouderen komt er zomaar een gesprek op gang met de kinderen die voor het voorlezen komen”, vertelt René.
Meer dan een gebouw
Het gebouw zelf speelt daarbij ook een rol. Toen het centrum opende, oogde het nog wat zakelijk. “We hebben de muren behangen, kunst opgehangen e
n gezellige zitjes gecreëerd. Nu zeggen mensen: wat is het hier huiselijk! En dat maakt dat ze blijven terugkomen.”
Vrijwilligers zijn onmisbaar voor de warme sfeer. “Zonder vrijwilligers zouden we dit niet kunnen draaien,” benadrukt René. “We hebben een groot team, maar we zijn altijd op zoek naar nieuwe mensen, zeker voor de avonden.”
Ingrid kwam zelf op een bijzondere manier binnen als vrijwilliger: “Ik werkte 35 jaar lang bij de Hartenberg. Helaas moest ik daar stoppen omdat ik last kreeg van artrose. Toen kwam ik bij Het Kernhuis binnen. Nu werk ik daar al een tijdje als vrijwilliger, maar eigenlijk had ik daar al veel eerder aan willen beginnen.”
Soms zit de waarde van het werk in een klein moment. René herinnert zich een meneer met Parkinson die aanvankelijk aarzelde om te komen. “Nu is hij een vaste gast. Je ziet hem opbloeien, dat doet je echt wat.” Ingrid vult aan: “Het mooiste vind ik dat mensen hier hun plek vinden.”
Waarom is een buurthuis anno 2025 nog steeds nodig? René is daar duidelijk over: “Juist nu. We leven steeds meer online, maar mensen hebben fysieke contacten nodig. Samen zijn en samen dingen doen, dat is essentieel. Hier voorkom je verborgen eenzaamheid.”
De ambitie is helder: Het Kernhuis wil een begrip zijn in zowel Veldhuizen als Kernhem. “Voor sommige bewoners voelt de rijksweg nog als een grens. Maar wij willen juist die verbinding maken. Een mooie, veilige plek voor iedereen.”, vertelt René.
Meer over